کد مطلب:315398 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:254

تسمیه آن حضرت توسط پدر بزرگوارش و خبر از شهادت وی
و در جنگها و غزوات با شجاعان عرب محاربه و مبارزه نمود و داد مردانگی داده، جرأت و قوت از حیدر كرار میراث داشت و در بعضی كتب معتبره نقل شده كه در روز ولادت ابوالفضل علیه السلام، ام البنین علیهاالسلام قنداقه او را آورد به دست امیرالمؤمنین علیه السلام داد كه نام بگذارد، زبان مبارك به دیده و گوش و دهان او گردانید تا حق بگوید و حق ببیند و حق بشنود ثم اذن فی اذنه الیمنی و اقام فی الیسری پس در گوش راست اذان گفت و در گوش چپ اقامه گفت. ثم قال ما سمیتموه قالت ام البنین ما اسبقك فی شی ء فرمود:



[ صفحه 96]



چه اسم گذاردید این طفل را؟ عرض كرد من در هیچ امری به شما سبقت نگرفته ام، هر چه خودتان میل دارید اسم بگذارید. فرمود: انی سمیته باسم عمی العباس عباسا من او را به اسم عمویم عباس، عباس نامیدم ثم قبل یدیه و استعبر پس دستهای او را بوسید و اشك به صورت نازنینش جاری شد. گریه كرد و فرمود: گویا می بینم این دستها یوم الطف در كنار شریعه فرات در یاری برادرش حسین علیه السلام از بدن جدا خواهد شد [1] و از این جاست كه گفته اند جایز است دست فرزند را از راه عطوفت و شفقت بوسیدن. چنانچه وارد است پیغمبر صلی الله علیه و آله دست فاطمه علیهاالسلام را می بوسید و به جای خود می نشانید و از اینجا معلوم می شود كثرت عطوفت شاه ولایت با ابوالفضل علیه السلام و علاقه آن حضرت به عم خود عباس، كه اسم بعضی اولاد خود را عباس نام نهاد و بعضی نقل نموده اند كه آنجناب را فرزندی بود فضل نام و از این جهت آن حضرت را ابوالفضل علیه السلام گفتند.


[1] انوار نعمانيه ج 1 ص 124، قمر بني هاشم ص 22.